Žuta

Tako se zvala zgrada na vrh Rogatice, pored starog igrališta “Mladosti“, gdje je poslije rata dugo bila stanica milicije sa pripadajućim zatvorom. A i bila je fakat žuta. Nama, ondašnjoj dječurliji, na spomen žute (“vodiću te u žutu”) strah bi se salijevao u noge i istog trenutka se odustajalo od bilo kakvog šejtanluka ja li sitnog lopovluka. A još kad se spomeni strašni namrgođeni pripadnici “narodne milicije” Bekteš, Ešef, Vojin. . . a i sam pogled na “karirane” prozore u zgradi do nje ledio je krv u žilama.

Kasnije, kada je milicija dobila nove prostorije u zgradi komiteta, gdje je bila bliže vlasti koju štiti, Žuta je dodijeljena novoosnovanoj Školi učenika u privredi, a zatvor je pretvoren u oglednu metalostrugarsku radionicu gdje su prve korake u struci načinili neki, kasnije, poznati rogatički majstori, a koje su zanatu učili Salem Sijerčić, Mustafa Vrana, Muhamed Oprašić, Nail Kukavica i Fadil Šuvalija. Prvi direktor novoosnovane škole bio je prof. Zejnil Ajanović, zamijenio ga je prof. Ahmo Kukavica prije nego što se škola integrisala u Srednjoškolski centar.

Šele