KLUBANA

Klupske prostorije, obično nekog sportskog društva, ali KLUBANA u Rogatici je bila jedna manja šupa na starom igralištu “Mladosti” kod pilane, tako smo je bar svi zvali, u kojoj su se igrači presvlačili, u kojoj bi na poluvremenu dobij kakav himber, sa jednim starim duretnim ormarom pod teškim katancem gdje se čuvala sportska opreme i jednim razlupanim, bakrenim peharom. Tu su se održavali i sastanci klupskog rukovodstva, tu su treneri razrađivali taktiku. Tuševa, toaleta i vode naravno nije bilo. Tek krajem šezdesetih izgrađena je malo savremenija šupa sa odvojenim prostorijama za goste i sudije i sa po jednim tušem.

Tek 1975. godine klupsko rukovodstvo odluči da podigne malo savremeniji objekat, radovi se povjeriše poduzetniku Jakupu Vatrešu (koji je bio upola jeftiniji od “Standarda”), nadzor Draganu Anđeliću i za dva mjeseca niče objekat koji je imao odvojene svlačionice sa modernim namještajem, grijanje i toplu vodu, veće tuš kabine i toalet, čajnu kuhinju za pripremanje napitaka, te posebnu kancelariju za klupsko rukovodstvo opremljenu stolom, pisaćom mašinom, pomenutim razlupanim peharom kojim je nekad Mahmut Pašić opalio nekog nepoštenog sudiju, i manjim bifeom da bi se poslužile sudije koji su se tu presvlačili.

Bio je to dobar potez pa su i treninzi bili masovniji, a i članovi uprave su češće dolazili da vide šta se radi sve dok je u bifeu bilo pića. Bila je nabavljena i veš mašina, ali nju smo dislocirali kod braće Vukas jer bi u “klubani” kapacitet bio neiskorišten, a braća su imala brojnu porodicu koliko i FK. Valja istaći da su “namirnice”, deterdženti, sokovi, čajevi, šećer i dr. nabavljani kod Suljke, da je Kasim Lihić uradio klupe i vješalice za svakog igrača, a da izvođač radova nije okrenuo obećano janje. No poklonio je jednu loptu.

Izgradnjom Sportskog centra izgrađen je i savremen objekat (arh. Elvana Dajdžić) koji se više nije zvao KLUBANA, nego malo savremenije – Svlačionica, okruglog krova sa kupolom pa smo se mi u dokolici šalili da još samo fali munara i eto džamije. I na kraju valja zapisati da su oružari bili Kasim Pezo, Muhamed Vukas – Geguša (najduže) i Nazif Titarić Nasko koji je, skoro volonterski, održavao cijeli Sportski centar (košenje, valjanje, zalivanje dva terena, markiranje, čišćenje, održavanje mašina i objekta, sportske opreme i rekvizita.)

Šele