Kad bi igraj lopte pa primimo neki pacerski gol onda uvijek nekoga optužimo, jal’ golmana, jal’ beka: “Ti si kriv”. Tako se dešavalo i u ostalim igrama, a, Boga mi, i u ozbiljnim stvarima, npr. kad sudija u ime naroda izriče presudu, pa kaže: “Kriv je što. . . “ itd.
Iako pridjev kriv ima i drugo značenje, na primjer krivo drvo (“drvo krivo, ja se podvirivo”, kako su pjevale seoske lole), a mogla je biti i kriva cesta, kriva pritka, što svjedoči o bogatstvu bosanskog jezika, ipak se češće upotrebljavao u značenju optužbe.
E, ali kada se neko optuži da je kriv (obično među rajom) mangupi se dosjetiše pa često upotrebljavaše poštapalicu: “Nisam ja, kriv je Miko iz pošte. “
Poštanski činovnik Miko Obradović bio je zaista “kriv”, imao je krivu kičmu kao posljedicu nekog oboljenja, pa mada je još bilo “krivih” ljudi ipak njega najčešće uzimaše za opravdanje. Iako su Lutvu, poznatog fudbalera iz još poznatije fudbalske familije Jesenkovića zbog krivih nogu zvali “Krivi”, nikad nikom nije naumpalo da kaže: “Nisam ja, kriv je Lutvo.”
Rečeni Miko stanovao je u Donjem Polju i uvijek je viđan na biciklu. Pod stare dane (nakon ženine smrti) doveo je jednu ohhho mlađu i time demantovao sve čaršijske zafrkante da kriva leđa znače nemoć.
Šele
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.