www.rogaticani.com

MOSTAR
Na današnji dan prije 19 godina srušen Stari most


Tačno u 10 sati i 16 minuta, na današnji dan prije 19. godina porušen je čuveni mostarski Stari most, izvještava novinar agencije Anadolija.
Čuveni luk nad Neretvom, djelo mimara Hajrudina i učenika Mimara Sinana srušeno je u hladnu rijeku nakon što je u više navrata pogođen tenkovskim projektilima Hrvatskog vijeća obrane (HVO).
Most je, prema riječima svjedoka, projektilima gađan tokom cijelog dana 8. novembra, da bi dan kasnije bio i potpuno urušen. Taj barbarski čin snimljen je kamerama, a snimak je brzo obišao cijeli svijet.
Za rušenje Starog mosta direktno se smatra odgovornim Slobodan Praljak, bivši čelnik Glavnog stožera HVO-a. Sam tenkovski napad izvela su trojica tenkista od kojih je jedan kasnije poginuo

Memnun Hadžić osvojio bronzanu medalju u boksu
Naš bokser predao polufinalnu borbu i tako osvojio bronzanu medalju

13. novembra 2008. godine bh. bokser Memnun Hadžić je osvojio bronzanu medalju na Evropskom prvenstvu u engleskom Liverpoolu. Ovaj superteškaš je predao meč u polufinalu Rusu Denisu Sergejevu, zbog obnovljene povrede u trećoj rundi. I pored poraza od objektivno kvalitetnijeg protivnika i prvog favorita turnira, Hadžić je ostvario historijski uspjeh samim plasmanom u polufinale jer je na taj način došao do bronzane medalje, prve u seniorskoj konkurenciji za BiH na Evropskim prvenstvima.

Za našu reprezentaciju ovo je najuspješnije učešće na Evropskom prvenstvu jer su pored Hadžića blizu osvajanja medalje bili Velibor Vidić (69 kg) i Darko Kučuk (81 kg) koji su minimalnim porazima zaustavljeni u četvrtfinalu te su ostvarili plasman od 5-8. mjesta.
Osvajanjem bronzane medalje na EP član BK Ilidža ostvario najveći poslijeratni uspjeh bh. boksa.

Rođen jedan od najistaknutijih bh. interpretatora sevdalinke
Zekerijah Đezić, rođen 14. novembra 1937. godine u Janji, bio je radiospiker, voditelj i jedan od najistaknutijih bh. interpretatora sevdalinke.
Zekerijah Đezić, rođen 14. novembra 1937. godine u Janji. Bio je prvi Tuzlak čiji je glas snimljen na gramofonskoj ploči, a izvođač je i prve novokomponovane tuzlanske sevdalinke "Tuzlanka se Sarajkama hvali" iz 1964. godine.

Nakon teške bolesti preminuo je 17. oktobra 2002. godine u Općoj bolnici u Sarajevu. Sahranjen je 19. oktobra 2002. na sarajevskom groblju Alifakovac.

Zekerijahu Đeziću je posthumno 2003. godine dodijeljena muzička nagrada "Davorin" za afirmaciju originalne bosanskohercegovačke muzike.

Najpoznatije interpretacije:
Amanet šehida, Razbolje se šimšir list, Bosno moja lijepih planina, Djevojka sokolu zulum učinila, Pokidane strune, Kad ja podjoh na Bembasu

16.XI
Godišnjica smrti Sulejmana Rebac
Nekadašnji nogometaš Veleža i Hajduka te kasnije cijenjeni trener Sulejman Rebac preminuo je, 16. novembra 2006. godine, u 77. godini života od moždanog udara.

Sulejman "Sula" Rebac rođen je u Mostaru 29. marta 1929. godine. Karijeru je počeo u mostarskom Veležu, gdje je igrao desno krilo. Za FK Velež je odigrao preko 500 utakmica u periodu od 1947. do 1957. godine.

1957. prelazi u splitski Hajduk, gdje je bio dio najbolje navale u historiji kluba. Sa Hajdukom je osvojio prvenstvo 1955. godine. Nakon Hajduka prelazi u FK Sarajevo gdje završava svoju igračku karijeru. U karijeri je odigrao preko 1000 utakmica i postigao preko 600 golova.

Poslije igračke nastavio je s trenerskom karijerom, prvo u rodnom Mostaru, a potom i u Sarajevu. Kao trener Veleža od 1963. godine postiže vrlo dobre rezultate. Mostarci su igrali najljepši fudbal u Jugoslaviji.

Da je zaista Rebac bio trenerski fantazist, potvrdila je i sezona u Evropi 1974. Rođeni su stigli do četvrtfinala Kupa UEFA. U prvom kolu eliminisali su moskovski Spartak, potom bečki Rapid, da bi ih sudar u trećem kolu protiv Derby Countyja promovirao u evropsku senzaciju. Super moćni Derby trebao je imati lagan zadatak nakon 3:1 na Baseball Groundu u prvoj utakmici. Međutim u revanšu bilo je 4-1 i Rođeni su izborili četvrtfinale, u kojem se ispriječio Twente Entschede (1:0, 0:2).

Sezone 1973. i 1974. Velež je u domaćem prvenstvu ostao na korak od trona i sezonu završio kao viceprvak. Prvo je bolja bila Crvena zvezda, koja je imala šest bodova više, da bi godinu kasnije prvak bio Hajduk i to na - gol razliku.

"Nikada neću prežaliti što s tom ekipom nisam bio prvak Jugoslavije. Bila je to sjajna generacija, usudim se reći najbolja u to vrijeme i prava je šteta da nismo uspjeli. Imali smo sjajne igrače, sjajnu atmosferu, ali jednostavno nismo imali sreće. Takav je fudbal" govorio je Sulejman Rebac.

Nakon Veleža, u sezoni 1977/1978. bio je trener FK Željezničar.

Preminuo je 16. novembra u mostarskoj bolnici u 77. godini života od moždanog udara.

16.XI
Zvanično otvoren Medicinski fakultet
16. novembra 1946. godine prof. dr. Nedo Zec je zvanično otvorio Medicinski fakultet u Sarajevu, u današnjim prostorima osnovne škole "Edhem Mulabdić".
O potrebi otvaranja institutcije za obrazovanje medicinskih kadrova u Sarajevu razmišljalo se i prije I svjetskog rata kada je Zakonom od strane Bosanskog sabora prihvaćena izgradnja nove Zemaljske bolnice od 800 kreveta.

Prvi pokušaj formiranja Medicinskog fakulteta u Sarajevu uslijedio je ratne 1944.godine, a prema zakonskoj odredbi o osnivanju medicinskih fakulteta od 27.marta 1944.godine, te na osnovu Statuta (Propisnika) Medicinskog fakulteta u Zagrebu. Prema navedenom Propisniku, zakonskom uredbom od 1.jula 1944.godine svi medicinski fakulteti u Hrvatskoj (Nezavisna Država Hrvatska) pa i sarajevski, bili su članovi Hrtvatskog sveučilišta u Zagrebu.

Medicinski fakultet u Sarajevu počeo je sa radom 22. novembra 1944. godine nastupnim predavanjem prof. dr. Stanka Sielskog koji je bio tadašnji imenovani dekan i dotadašnji ravnatelj Zavoda za suzbijanje sifilisa u Banja Luci.

Nakon pada fašizma 1945.godine i dolaska na vlast Komunističke partije Federativne Narodne Republike Jugoslavije (FNRJ) Fakultet je prestao sa radom, a njegovi studenti bili su prinuđeni da pređu na medicinske fakultete u Zagrebu, Beogradu ili Ljubljani, jasno, ukoliko su mogli finansirati svoj studij.

Ruševine i pustoš nakon II svjetskog rata, a prije svega činjenica da je u Bosni i Hercegovini bilo samo oko 200 ljekara (uključujući tu i vojne ljekare, te njemačke ljekare zarobljenike) uz katastrofalnu epidemiološku situaciju po pitanju tuberkuloze, pjegavca, malarije, trbušnog tifusa, difterije, nametala su se razmišljanja o produkciji vlastitih ljekarskih kadrova. Slijedom toga ministar narodnog zdravlja u vladi Narodne Republike BiH, prof. dr. Nedo Zec, 9.marta 1946. godine upućuje Memorandum Ministarstva narodnog zdravlja Narodne Republike BiH o osnivanju Medicinskog fakulteta u Sarajevu, Komitetu narodnog zdravlja FNRJ u Beogradu.

Kao odgovor na već pomenutu inicijativu tadašnjeg ministra Narodnog zdravlja u Vladi NRBiH, 22. maja 1946.godine Komitet za zaštitu narodnog zdravlja FNRJ na svojoj plenarnoj sjednici u Beogradu formira komisiju za osnivanje Medicinskog fakulteta u Sarajevu. Zvanično, Komisija je proglašena važećom tek 27. avgusta 1946.godine.
Komisija se je sastala u Sarajevu 10. i 11. septembra 1946.godine. U zaključcima Komisije se između ostalog kaže:

"pošto je Narodna Republika Bosna i Hercegovina najviše oštećena za vrijeme prošlog rata, Savezna vlada treba da primi na sebe sve materijalne izdatke oko osnivanja i organizacije ovog Fakulteta do momenta dok on ne bude potpuno osposobljen za nastavu. Kad to bude postignuto i izdržavanje Fakulteta preći će na redovni budžet NR BiH".

Vrlo brzo nakon toga, 16. novembra 1946. godine prof. dr. Nedo Zec je zvanično otvorio Medicinski fakultet u Sarajevu, u današnjim prostorima osnovne škole "Edhem Mulabdić". Na istom mjestu se paralelno odvijala nastava i za učenike Srednje medicinske škole.

Na apel tadašnjeg političko-društvenog rukovodstva, studenti iz BiH napuštaju studije medicine upisane u Beogradu i Zagrebu i prelaze na novootvoreni fakultet u Sarajevu. Na prvu godinu se upisuje 296 studenata. Ova generacija je ne samo učila, nego je i pomagala gradnju Fakulteta na sadašnjoj lokaciji.

PJEVAČ ZA SVE GENERACIJE

Na današnji dan rođen je kralj kafane Toma Zdravković



Da je živ, legenda novokomponovane muzike Toma Zdravković, danas bi proslavio 74. rođendan.

Pjesnik, pjevač, glumac i boem rođen je 20. novembra 1938. godine u selu Pečenjevce kod Leskovca. Bio je najslušaniji i najpoznatiji pjevač i kantautor s prostora bivše Jugoslavije, a njegove pjesme žive generacijama. I danas, 21 godinu nakon njegove smrti, pronalaze svoje pobornike.

Tekstove sjetnih pjesama, koje govore o neuzvraćenim ljubavima i patnjama, uglavnom je pisao sam, a većina tih pjesama su autobiografske.
Iza njega su ostali nezaboravni hitovi poput "Da l’ je moguće", "Danka", "Dotak’o sam dno života", "Kafana je moja sudbina", "Prokleta nedelja", "Jelena", "Za Ljiljanu" i mnoge druge.

Njegov život bio je obilježen strašću prema ženama, alkoholu i kocki. Ženio se četiri puta, a kažu da je sve što je zaradio potrošio živeći boemskim stilom života.

Umro je u septembru 1991. godine u Beogradu.

Za mene ova mu je najbolja.
http://youtu.be/4KCerywSykE

23.XI

Haški Tribunal podigao treću optužnicu protiv Miloševića
Ovo je treća i najteža optužnica protiv bivšeg predsjednika Savezne Republike Jugoslavije.
Haški tribunal (Den Haag) je 23. novembra 2001. godine podigao treću i najtežu optužnicu protiv Slobodana Miloševića. Prve dvije optižnice su se odnosile na zločine počinjene u Hrvatskoj i Kosovu, a treća na zločine u Bosni i Hercegovini. (Zločin protiv čovječnosti, kršenje običaja rata i Ženevske konvencije)

Suđenje ovom zločincu počelo je 12. decembra 2002. godine, a nikada nije dovršeno zbog smrti optuženog (Slobodan Milošević je 11. marta 2006. godine, pronađen beživotan u svom krevetu u pritvorskoj jedinici UN-a u Ševeningenu).

.....................................................................................................................................................................

Klanjana dženaza za 224 ubijene osobe kod Ključa
23. novembra 1996. godine klanjana je dženaza 224 šehida, ubijenim od strane srpskog agresora, u Biljanima kod Ključa.
23. novembra 1996. godine klanjana je dženaza 224 šehida, ubijenim od strane srpskog agresora, u Biljanima kod Ključa. Dženaza je klanjana kod osnovne škole u Biljanima, kod koje su većina od njih ubijeni. Na dženazi je bilo prisutno preko deset hiljada Bošnjaka, te se smatra da je to najmasovnija dženaza Bošnjaka koje su ubili srpski agresori.

Općina Ključ, Odbor islamske zajednice Ključ, džemat Biljani, kao i drugi, učinili su sve da se žrtve četničkog masakra dostojno sahrane, a da njihovi najmiliji ovaj bolan trenutak lakše podnesu. Jedan od prisutnih je prilikom dženaze rekao: "U Biljanima su četnici toga dana (10. jula 1992. godine) ubili sve što se moglo ubiti. Uništili su kompletnu mušku populaciju koju su zatekli. Ubili su 258 Bošnjaka."

Amir Avdić, tadašnji načelnik opštine istakao je tom prilikom: "Ovo su uradili zločinci. Predvodili su ih zdravstveni i prosvjetni radnici. To su oni dojučerašnji koji su s nama živjeli. To su oni koji su imali vlast u Općini Ključ." Posljednji govornik pred klanjanje dženaze bio je tadašnji potpredsjednik Federacije BiH dr. Ejup Ganić, koji je rekao: "Danas ćemo u mezare mehko spustiti naše ubijene Bošnjake. To su očevi, majke, sestre i djeca. Ubili su i djecu. Počinili su zločin protiv Bošnjaka. Mi ćemo tražiti pravdu, tražićemo kažnjavanje ratnih zločinaca i nikad u tome nećemo prestati."

Otvoren dom ZAVNOBIH-a u Mrkonjić Gradu
27. novembra 1973. godine, u okviru proslave 30. godišnjice prvog zasjedanja ZAVNOBIH-a u Mrkonjić Gradu, sagrađen je i otvoren spomen-muzej prvog zasjedanja ZAVNOBiH-a, kao i dom ZAVNOBiH-a.
27. novembra 1973. godine, u okviru proslave 30. godišnjice prvog zasjedanja ZAVNOBIH-a u Mrkonjić Gradu, sagrađen je i otvoren spomen-muzej prvog zasjedanja ZAVNOBiH-a, kao i dom ZAVNOBiH-a, koji predstavlja centar kulturnog i društvenog života grada. Ova svečanost upriličena je u okviru proslave 30. godišnjice prvog zasjedanja.

Prvo zasjedanje ZAVNOBiH-a počelo je u Mrkonjić Gradu 25. novembra 1943. u 19 sati. Završeno je iste noći (26. novembra) u 4 sata ujutro. Ovoj osnivačkoj skupštini prisustvovalo je 247 delegata iz svih krajeva BiH, od kojih 173 sa pravom glasa. Na prvom zasjedanju, ZAVNOBiH je formalno konstituisan kao opštepolitičko predstavništvo Narodno-oslobodilačkog pokreta (NOP) Bosne i Hercegovine, ali je u stvarnosti i praksi djelovao kao njen najviši organ vlasti. Odbornici su usvojili Rezoluciju ZAVNOBiH-a i Proglas narodima BiH u kojima se ističe da ubuduće BiH i njene narode u zemlji i inostranstvu, mogu zastupati i predstavljati samo ZAVNOBiH i AVNOJ. Ovim aktima istovremeno je izražena odlučnost naroda BiH da njihova zemlja, koja nije ni srpska, ni hrvatska, ni muslimanska, nego i srpska i muslimanska i hrvatska, bude zbratimljena zajednica u kojoj će biti osigurana puna ravnopravnost svih Srba, Muslimana i Hrvata. Na zasjedanju je izabrana delegacija od 58 članova koja će predstavljati BiH na Drugom zasjedanju AVNOJ-a (29. novembar 1943). Istovremeno je konstituisano Predsjedništvo ZAVNOBiH-a, sastavljeno od 31 člana, sa dr. Vojislavom Kecmanovićem, ljekarom iz Bijeljine, kao predsjednikom.

Treba napomenuti da su održana ukupno tri zasjedanja ZAVNOBIH-a, i to: prvo u Mrkonjić Gradu 25. novembra 1943. (sada Dan državnosti Bosne i Hercegovine), drugo u Sanskom Mostu 30. juna 1944., treće i posljednje u Sarajevu, 26. aprila 1945. godine.
............................................................................................................................................................


Godišnjica smrti Zulfikara Džumhura
Bosanskohercegovački putopisac, slikar i karikaturista... Umro je u Herceg Novom, a ukopan u rodnom Konjicu 29. novembra 1989. godine.
Zulfikar Zuko Džumhur rođen je 25. septembra 1921. godine u Konjicu. Potiče iz ugledne stare ulemanske porodice. Osnovnu školu i nižu gimnaziju završio je u Beogradu (gdje mu je otac radio kao imam), a višu gimnaziju završava u Sarajevu 1939. Počeo je studirati pravo, ali je prešao na likovnu akademiju i završio je u klasi Petra Dobrovića. Prve crteže je objavio u Narodnoj armiji 1947., a od tada sarađuje kao karikaturista i ilustrator u Ježu, Borbi, Politici, Oslobođenju, reviji Danas, NIN-u kao stalni saradnik i urednik. Objavio je više od 10.000 karikatura.

"Nisam ni nesavremen, ni nemoderan, pokušavam i uspijevam da volim vrijeme i adete u kojima trajem i duram, i koje je i jedino moje vrijeme, moji trenuci, moji dani, moje godine i moj dragi vakat", rekao je jednom Zuko Džumhur, kom je cijeli svijet bila domovina, a sav ljudski rod njegova porodica.

Napisao je scenari za više kratkih i tri igrana filma. Uradio je 35 scenografija za pozorište, a posljednjih deset godina radio je na sarajevskoj televiziji kao pisac scenarija i voditelj serija emisije Hodoljublje.

Zuko Džumhur je bio izuzetan čovjek. Sâm predsjednik SFRJ Josip Broz Tito se vrlo rado družio sa Zukom koji važi i za jednog od najvećih boema svoga vremena.

Umro je u Herceg Novom, a ukopan u rodnom Konjicu 29. novembra 1989. godine.
............................................................................................................................................................

Napisao je i sjajne knjige "Nekrolog jednoj carsiji","Zelena coja Montenegra"....Ali iznad svega ostaje ona njegova karikatura objavljena u "Politici" gdje je nacrtao Karla Marksa za pisacim stolom,a iznad glave mu visi Staljinova slika.Ko nikad nije cuo za cetrdesetosmu ili Rezoluciju Informbiroa sve ce mu biti jasnije.

Na danasnji dan prije 70 godina rodjen najbolji lijevoruki gitarista ikad, Jimi Hendrix.

Počinjen masakr na Drveniji
Još jedan u nizu strašnih zločina u Sarajevu
Masakr na Drveniji se desio 28.novembra 1993.godnie kada su srpske vojne formacije ubile 7 a ranile 4 građanina(civila) Sarajeva.
Ovaj zločin se desio blizu mosta Drvenija, u ulici Hamdije Kreševljakovića 47.
Masakr se desio oko 12 i 40 minuta,kada je sa srpskih položaja ispaljena granata na most Drvenija gdje se skupljao veliki broj građana.
Tada su poginuli: Staka Aksentić, Zekerijah Dacić, Ibro Plakalo, Sead Plakalo, Igbal Redžić, Dženan Smajić i Elvedin Zimić.
Ovaj napad je bio još jedan u nizu planiranih napada na civilne objekte u Sarajevu u svrhu terorisanja njegovih građana.
Tokom opsade glavnog grada BiH desilo se mnogo strasnih zločina, a ovaj je jedan od njih. Za te zločine osuđen je Stanislav Galić,a sudi se Dragomiru Miloševiću i Ratku Mladiću.

NIKADA SE NE SMIJU ZABORAVITI ŽRTVE OVIH STRAŠNIH POKOLJA!!!!!