www.rogaticani.com

Valjda senilni staroguz misli da je svu pamet posrk'o, a nece, ili ga sramota da pita one koji znaju.

Milad Petrušić sa Lorgerom, kolegom iz reprezentacije Jugoslavije, pred nastup u trci na 110 m sa preponama na Olimpijskim igrama u Rimu 1960. god.



U razdoblju 1945-1991. godina dvije manifestacije zaslužuju da budu posebno istaknute:
Prvi sreski fi skulturni slet organiziran je 1948. godine. Po brojnosti učesnika, uvježbanosti sletskih vježbi i bogatstvu sportskog programa uvršten je u red nekoliko najboljih fi skulturnih sletova održanih te godine u BiH.
Međurepubličke omladinske sportske igre (MOSI), održane 1987. na novoizgrađenom sportskom centru u Kratinama, organizacijski su prevazišle sve prethodne i kao takve ostat će Rogatičanima u trajnom sjećanju. MOSI, u kojem su učestvovali sportisti iz 32 općine sa tromeđe BiH, Srbije i Crne Gore, bio je veliki izazov za rogatičke sportiste. Na ovim igrama naročito su atletičari ostvarivali dobre rezultate i osvajali brojne medalje.
Izuzetno ostvarenje u sportu jednog Rogatičana, tačnije u košarci, predstavlja izbor Gorana Radonjića za sudiju FIBA-e. Košarku je počeo igrati u Rogatici, nastavio kao trener u Sarajevu, potom sudija, da bi u 25. godini života bio uvršten u red najboljih košarkaških sudija svijeta. I Almir Akšamija uvrstio se u red uglednih košarkaških sudija BiH i bivše SFRJ i kao takav stekao zvanje međunarodnog sudije.
Nenad Malović, igrajući za sarajevske klubove, pedesetih godina bio je reprezentativac BiH u košarci i odbojci. Košarkaš Tomislav Anđelić, te odbojkaši Siniša Radović i Nermin Žiga, koji su igrali u prvoligaškim ekipama SFRJ, sportsku karijeru počeli su u Rogatici, te nesporno spadaju u red istaknutih sportista Rogatice. To se posebno odnosi na džudista Rajka
Kušića, člana SD “Bosna” Sarajevo, višestrukog prvaka BiH i SFRJ i osvjača medalja na međunarodnim takmičenjima i tutule studentskog prvaka svijeta 1980. godine.
Za razvoj sporta u Rogatici u ovom periodu (1946-1991) zasluga pripada stotinama sportista i amaterskih sportskih radnika, ali i entuzijastima i zaljubljenicima u sport. Nije moguće spomenuti sve najzaslužnije i zbog toga što, nažalost, nemamo tačnih podataka. Mnogi od njih nisu više među živima. Spomenimo bar one kojih se još sjećamo: Radenko Cvijetić,
Hakija Muft ić, Aleksa Kojić, Munib Hasanagić, Galib Džananović, Zejnil Ajanović, Ibrahim Prepić, Durmo Holučlić, Salih Bešlija, Ejub Hasečić, Himzo Hodžić, Abdulah Agan Pešto, Lutvo Jesenković, Kemal Šošo, Sekula Vukašinović, Nazif Nasko Titurić, Miroslav Trkman, Mesud Hrelja, Omer Muft ić, Munib Mehmedović, Munir Jesenković, Kasim Lihić, Samija Vatreš-Slavnić, Ismet Suljagić, Dragan Cvijetić, Rušid Hodžić, Salim Hodžić, Hakija Feriz, Đorđo Rebić...
Nezaobilazna je i aktivnost auto-moto društv a “Rogatica”, posebno nakon osamdesetih godina. Organizacijom republičkih i saveznih prvenstava u moto-krosu na stazi Ptičijak, koja je spadala u red najatraktivnijih i najpreglednijih staza u bivšoj zajedničkoj domovini, društvo je steklo zavidan ugled.
Zasluga za to prvenstveno pripada Hamdi Arnautliji, Nikoli Juričeviću, Rasimu Kapi, Brani Gluhoviću, Mustafi Pavici i Mustafi Vrani. Iako se sport iz godine u godinu razvijao, a pojedinci i ekipe postizali dobre rezultate, nakon sedamdesetih
godina XX vijeka gotovo da nije bilo sportskih ostvarenja republičkog ili saveznog nivoa.


Veterani FK “Mladost”

Ipak, neke ekipe i pojedinci iz tog perioda zaslužuju da budu spomenuti: Zijad Alić - atletika, Dragan Cvijetić - stoni tenis, Zulfo Aruković, Asima Lihić, Armin Mehmedović, Samija Vatreš - košarka, Faruk Ćamo, Albin Šišić - fudbal, Hamid Mehmedović - odbojka i smučanje.
Angažiranje u sportu autora ovog priloga započinje 1946. godine. Tada sam zajedno sa Radenkom Cvijetićem formirao FK “Mladost” i organizirao jesenji kros u Rogatici. 1948. godine bio sam glavni organizator poznatog sreskog fi skulturnog sleta. Otada, na volonterskoj osnovi, neprekidno sam obavljao najodgovornije sportske funkcije u Rogatici, Sarajevu, BiH i bivšoj Jugoslaviji. Najveći doprinos dao sam atletici i organizaciji domaćih i međunarodnih sportskih priredbi, za što sam dobio više prestižnih domaćih i međunarodnih priznanja.

Lov i ribolov

Lov i ribolov bili su nezaobilazni dio života jednog broja građana. To im je uljepšavalo i obogaćivalo život, pa je razumljivo da su imali organizirana društva: lovačko i ribolovno.
Lovačko društvo “Rogatica” imalo je više od 150 članova, u pet lovnih sekcija: Žepa, Kozići, Borike, Sočice i Rogatica. Društvo se, zajedno sa svojim sekcijama, brinulo o unapređenju lovstva, o uzgoju i zaštiti divljači, o načinu odstrjela, o zaštiti prirode i sl. Na području općine nalazila su se dva lovišta: planinsko lovište “Sjemeč”, koje je obuhavatalo 16.000 hektara prostora, i brdsko lovište “Medenik - Sočice”, koje je pokrivalo prostor od 52.000 hektara. O vremenu lova i lovostaja strogo se vodilo računa. Ova lovišta pružala su optimalne uvjete za rast i razvoj gotovo svih vrsta visoke i niske divljači: mrki medvjed, srndać, divojarac, vuk, lisica, vepar, divlja svinja, zec, kuna, tetrijeb, fazan, jerebica, divlji golub, patka i guska i dr. Dugogodišnji predsjednik lovačkog društva bio je Aziz Jahić, a zatim su predsjednici bili Nezim Lihić, Nusret Agić i dr. Među lovcima bili su naročito cijenjeni: Munib Hafi zović, Ibrahim Džananović, Zoran Kojić, Rušid Ajanović, Milorad Mijatović, Avdo Hajdarević, Radivoje Pušonja, Bećir Kulovac i dr.
Udruženje sportskih ribolovaca “Bereg” u svojim trima podružnicama: Rogatica, Mesići i Žepa, okupljalo je više od 170 ribolovaca. Udruženje je upravljalo svim vodotocima na području općine (dio Drine, Prače i Berega, cijele tokove Rakitnice i Žepe i njihovih pritoka) i brinulo se za zaštitu ribljeg fonda. Spomenute rijeke obilovale su sljedećim vrstama riba: potočna pastrmka, lipjan, mladica, škobalj, mrena, plotica i dr. Udruženje je svake godine vršilo poribljavanje riječnih tokova, a njegovi najbolji sportski ribolovci učestvovali su na takmičenjima, počev od lokalnih do saveznih. Spomenimo neke od njih: Munib Hasanagić, Abdulah Agić, Ismetbeg Sijerčić, Nikola Juričević, Nezim Lihić, Salko Čapljić, Dragan Kojić, Asim Bejtić, Zoran Lubarda, Nazim Lihić, Hasan Kulovac, Muhidin Behlulović, Avdulah Hurem, Ibrahim Šuvalija i dr.
Uz podršku Veselina Kosorića, priznatog propagatora sportskog ribolovstva, sedamdesetih godina na Topliku je izgrađeno ribogojilište.
Ljepote šumskih predjela, slikoviti kanjoni kojima protječu rijeke i potoci, te mirisni proplanaci posjetiocima omogućavaju izvanredan odmor, rekreaciju i osvježenje. Sve to, kao i usluge koje su pružali hotel na Borikama, motel u Žepi i drugi ugostiteljski objekti, privlačilo je i brojne lovce iz drugih krajeva, što je doprinosilo i razvoj turizma. Na tome su se angažirali i Turistički savez Rogatice, koji je 1984. godine štampao veoma kvalitetan “Turistički vodič”, što ga je priredio Nusret Nuno Agić.

Zabava i rekreacija u prirodi

Teferiči, izleti, vjerske i državne svetkovine mnogo su značile za duhovni život i obogaćivanje života građana. Izuzev pojedinih vjerskih svetkovina, kada su se okupljali samo građani određene vjerske pripadnosti, sva druga okupljanja radi zabave i druženja bila su zajednička. Predstavljala su nezaboravna druženja, kako starijih, tako i onih najmlađih. Mnogi su sa nestrpljenjem očekivali te dane, ne samo da bi se zabavili, već i da se sretnu sa rodbinom i prijateljima, pa su čak i iz inostranstva dolazili prvenstveno radi te fešte.
Većina teferiča, vašara i svetkovina imala je i svoje nazaobilazne sadržaje: pješačke trke, bacanje kamena s ramena, skok s mjesta, konjske trke, trke u vrećama


Porodični izlet dugogodišnjih drugova u okolini Rogatice 1987. godine: Slijeva na desno
stoje: Kija A; sa unukom, Šefka H; Ejub H; Mehmed S; Abdulah J; Zejnil A; Amir P; Mesud B; N.N; Hašim J; Bekir i Rabija B; Čuče: Sadeta S. sa unukom Nadom,Veda A; Hamdo A. sa unukom.

i sl. Pobjednici su srdačno pozdravljani i cijenjeni, a ponekad su dobijali i novčane nagrade. Muzika je bila nezaobilazan sadržaj svih ovih okupljanja, a uz muziku bi se obično zaigralo i zapjevalo. Na pojedinim većim svetkovinama i teferičima nastupali su i kompletni ansambli i orkestri.
Rogatičanima su dobro poznate proslave: Dan oslobođenja Rogatice 6. septembra, a proslave u Gučevu i Šatorovićima svake godine u augustu, Stjenicama 1. maja, prvomajski uranak na Hridu i teferiči na Ptičijaku i Zaganovićima, tradicionalni teferiči u Vragolovima, Dubu, Kovačici, Žepi, Novakovićima i dr. Poznati su teferiči i obilježavanja Petrovdana, Đurđevdana i Ilindana - Aliđuna. Teferiči i veselja u prirodi održavani su povodom godišnjice otvaranja škola, vjerskih objekata, značajnih datuma iz bliže i dalje historije, vjerskih praznika i sl.

Cuj istaknuti sportisti Zulfo Arukovic,Hamid Mehmedovic,Albin Sisic,Faruk Cano,sportski radnici Sekula Vukasinovic i Djordjo Rebic(fali Makso Subara),sportski ribolovci Muhidin Behlulovic,a lovac Radivoje Pusonja i opet Cijenio sam Mehmeda Sokolovica,ali ovo sto je potpisao kao istaknuti hronicar rogatickog sporta i sportski radnik,a sto su mu vjerovatno razni dusebriznici podmetali gurajuci SVOJE da se,eto,nadju u knjiGi i da tako,valjda,obezbijede mjesto u istoriji(sic!!!) kad vec nisu mogli na sportskom polju,nimalo mu ne sluzi na cast.
A Seperka,Himzo Hodzic,Nail Kartal,Sejo Golic,Braco Jasarevic,Sizi,Nedo,Kaje i mnogi drugi koji su pola zivota ostavili braneci boje rogatickih klubova

Od ribolovaca da nema Taiba i Jakupa Skljica moze biti samo kod onih koji su davno odmakli od Rakitnice.
Pricati o stonom tenisu a ne pomenuti Mehu Deliju je haram.
U odbojci ne pomenuti Himzu ili Pezu pa i Fatka je smjesno.
U aktivistima sportskih radnika bez Seleta je nezamislivo.
Uostalom cini mi se da bi bilo vise onih koji su trebali biti nabrojani nego onih koji jesu.

Ličnosti iz oblasti nauke, kulture, umjetnosti, privrede i javnog života u periodu 1945-1991.

U ovom periodu iz godine u godinu poboljšavani su uvjeti života građana, odnosno rastao je lični i društveni standard. Zdravstvena zaštita i školovanje, od osnovnog do visokoškolskog, bilo je besplatno za sve građane. Tradicija i stvorene mogućnosti i za one najsiromašnije usmjerili su veliki broj rogatičkih djevojaka i mladića da se školuju. Veliki broj njih
završio je više i visoke škole. O tome, nažalost, nemamo ni približno tačnih podataka. Zbog toga ću se ovdje zadržati samo na onima koji su se svojim radom i stvaralaštvom afi rmirali i stekli ugled u široj javnosti.
S ponosom se može konstatirati da je Rogatica dala više univerzitetskih profesora i naučnih radnika, čiji je doprinos nauci društveno verifi ciran. Isto se može reći i za naše umjetnike, s napomenom da su neki od njih stekli i prestižan međunarodni ugled. Rogatičani su ponosni i na svoje zemljake koji su se afi rmirali obavljajući visoko stručne, menadžerske, javne i druge poslove van Rogatice. Navodeći njihova imena sa najosnovnijim biografskim podacima, želim upotpuniti sliku o sveukupnom razvoju Rogatice i njene okoline i ostvarenjima njenih građana u periodu socijalističke Jugoslavije.

Ličnosti iz oblasti nauke
Sućeska, dr. Avdo (1927-2001), akademik, redovni profesor historije države i prava i dekan Pravnog fakulteta u Sarajevu, direktor Orijentalnog instituta u Sarajevu.
Ajanović, Mustafa (1907-1998), prof. srpsko-hrvatskog jezika, profesor Pedagoške akademije u Mostaru i Pedagoške akademije u Sarajevu. Autor više stručnih i naučnih radova.
Arnatuović, Ramo (1933) mr. vojnih nauka, nastavnik na Ekonomskom poljoprivrednom fakultetu u Sarajevu, Mašinskom i Metalurškom fakultetu u Zenici. Objavio preko stotinu stručnih i naučnih radova iz oblasti stradanja djece u XX stoljeću, zbirku pjesama “Ne ubijajte nebo” i zbirku pripovjedaka “Bjelina brda”.
Bejtić, Alija (1920-1981), dipl. ing. arh., viši stručni saradnik Zavoda za zaštitu spomenika kulture BiH, autor revitalizacije više objekata iz osmanskog perioda: Baščaršija i dr., autor knjige “Ulice i trgovi Sarajeva”.
Bećirbegović, dr. Madžida (1931), redovni profesor Arhitektonskog fakulteta u Sarajevu.
Branković, dr. Seid (1927-2006), naučni savjetnik UPI-instituta za razvoj i direktor predstavnštva “Podravke” za BiH u Sarajevu.
Čaušević, dr. Mustafa (1920-1982), redovni profesor Metalurškog fakulteta u Zenici i Mašinskog fakulteta u Mostaru. Jedan od vodećih stručnjaka u bivšoj Jugoslaviji iz oblasti metala.
Dobrača, Kasim-ef. (1910-1979), diplomirao na univerzitetu Al-Azhar u Kairu, profesor Gazi Husrev-begove medrese, autor više naučnih i stručnih radova iz oblasti islama i islamske kulture.
Đerić, dr. Branko (1948), redovni profesor Ekonomskog fakulteta u Sarajevu, naučni saradnik Ekonomskog instituta u Sarajevu.
Golić, dr. Bajro (1948), redovni profesor Pravnog fakulteta u Sarajevu, šef Katedre za privredne i ekonomske nauke.
Gojković-Bukarica, dr. Ljiljana (1961), vanredni profesor farmakologije i kardiovaskularne patologije na Medicinskom fakultetu u Beogradu.
Hurem, dr. Rasim (1927-2008), naučni savjetnik u Institutu za istoriju u Sarajevu, gostujući profesor Filozofskog fakulteta u Tuzli, autor više djela, naučnih i stručnih priloga.
Jahić, dr. Dževad (1948), redovni profesor Filozofskog fakulteta u Sarajevu, utemeljitelj i šef Katedre za historiju bosanskog jezika.
Kazić, dr. Lutvo (1930-1994), viši inspektor u Izvršnom vijeću BiH i autor nekoliko stručnih i naučnih radova.
Kosorić, dr. Dragomir (1921), redovni profesor i šef Katedre za pedijatriju Medicinskog fakulteta u Sarajevu, šef Pedijatrijske klinike u Sarajevu, profesor na medicinskim fakultetima u Tuzli i Banja Luci, Stomatološkom fakultetu u Sarajevu.
Muminović, dr. Hašim (1952), redovni profesor Filozofskog fakulteta u Sarajevu.
Nešković, dr. Simo (1942), redovni profesor Filozofskog fakulteta u Istočnom Sarajevu.
Pašić, Muhamed-ef. (1891-1980), završio Šerijatsku sudačku školu, profesor i direktor Šerijatske gimnazije u Sarajevu. Vodeći prevodilac i koautor prve gramatike arapskog jezika u BIH. Autor više stručnih i naučnih radova iz oblasti islama i islamske kulture.
Planojević, dr. Milutin (1932), naučni saradnik Medicinskog fakulteta u Novom Sadu i Svjetske zdravstvene organizacije.
Pleho, dr. Amir (1935), redovni profesor i šef Katedre za patofi ziologiju Medicinskog fakulteta u Sarajevu.
Sijarić, dr. Galiba (1939), redovni profesor Prirodno-matematičkog fakulteta u Sarajevu.
Smajić, dr. Ahmed (1958), redovni profesor Poljoprivrednog fakulteta u Sarajevu.
Stanišić, dr. Milovan (1953), redovni profesor Ekonomskog fakulteta u Beogradu. Osnivač je prvog privatnog univerziteta Lingevija u Beogradu.
Šljivo, dr. Galib (1939), redovni profesor Pedagoške akademije u Banjoj Luci, direktor Instituta za istoriju u Banjoj Luci, gostujući profesor Filozofskog fakulteta u Tuzli. Autor više dijela i naučnih radova.
Škaljić, Abdulah (1904-1967), šerijatski sudija i naučni radnik, autor poznatog rječnika “Turcizmi u srpskohrvatskom jeziku”.
Vuković, dr. Nahod (1938), redovni profesor Fakulteta organizacionih nauka u Beogradu.
Žiga, dr. Jusuf (1951), redovni profesor sociologije na Medicinskom i Farmaceutskom fakultetu te na Fakultetu političkih nauka u Sarajevu.
Napomena.
U iskazivanju naučnih zvanja, uzeta su u obzir i naučna zvanja koja su
imenovani stekli do početka 2007. godine.

...a Hasan Suceska,Galib Zunic,Ahmed Karic,Radenko Misevic,Dragan Jovicic,Nura Bazdulj Hubijar,Midhat Ajanovic,Vojislav Lubarda(kad je tu i Branko Djeric prvi predsjednik vlade Republike srpske i njegov skolski kolega Bajro Golic,sada vec bivsi profesor),Haris Pasovic, dr.Nuno Agic,Vladislav Makanjic,dr.Becir Heljic,dr. Faruk Kozic dr.Murad Hadzidedic,dr Kemal Hrellja koji je jedan od znacajnijih autora prve(prave) Monografije Rogatica itd.ovo se prisjetih samo na brzinu.

Umjetnici - Likovni umjetnici

Akšamija, Mehmed (1954), akad. grafi čar digitalnih medija. Diplomirao na Odjseku fotografi je Akademije lijepih umjetnosti u Pragu, gdje je i magistrirao iz oblasti teorije umjetnosti. Profesor na Akademiji likovnih umjetnosti i Akademiji scenskih umjetnosti u Sarajevu. Više samostalnih izložbi u zemlji i inostranstvu i autorskih mapa o umjetnicima (Berber,
Mišović, Mujezinović). Član nekoliko umjetničkog udruženja i dobitnik prestižnih nagrada i priznanja.
Karić, Ahmed (1926), akad. slikar. Diplomirao na Akademiji likovnih umjetnosti u Beogradu 1956. godini. Četiri samostalne izložbe i učešće na više zajedničkih izložbi. Bavio se pedagoškim radom i bio profesor na Školi primijenjenih umjetnosti u Sarajevu.
Mišević, Radenko (1920-1995), akad. slikar. Diplomirao 1947. na Akademiji likovnih umjetnosti u Beogradu. Bio profesor na likovnim akademijama u Beogradu i Sarajevu. Multitalentirani umjetnik, izuzetno širokog opusa, istaknuti slikar, pisac, pjesnik, scenograf, fi lmski autor, pedagog i likovni kritičar. Izlagao na 40 samostalnih i oko 150 kolektivnih izložbi u
zemlji i svijetu. Dobitnik prve nagrade na međunarodnom bijenalu u Kler Sir Meru (Francuska) 1970. godine, a njegova umjetnička djela nalaze se u galerijama i muzejima širom svijeta: u Bratislavi, Njujorku, Beču, Varšavi, Rimu, Hjustonu. Autor je poznatog udžbenika za studente likovnih akademija “Teorija likovne forme”. Za svoje stvaralaštvo dobio najviša priznanja.
Nerić, Mira (1954), akad. slikar. Diplomirala na Akademiji likovnih umjetnosti u Beogradu. Imala tri samostalne i učešće na više zajedničkih izložbi. Radi kao likovni pedagog u Rogatici.
Novaković, Milivoje Kanjoša (1938), akad. slikar, diplomirao i magistrirao na likovnoj akademiji u Beogradu. Dugo živio i stvarao u Holandiji, sada živi u Beogradu. Imao više samostalnih izložbi.
Sućeska, Hasan (1935-1997) akad. grafi čar. Diplomirao na Akademiji primijenjenih umjetnosti u Beogradu. Bio profesor i direktor Škole za primijenjenu umjetnost i pedagog na Višoj pedagoškoj školi u Sarajevu. Poznate su njegove grafi ke “Vasnesenje” i druge. Bavio se i tapiserijom. Posebno se bavio rukovođenjem Umjetničkom kolonijom u Počitelju.
Zec, Safet (1943), akad. slikar. Diplomirao na Akademiji likovnih umjetnosti u Beogradu. Preko 70 samostalnih izložbi u svim većim gradovima bivše Jugoslavije i prestižnim galerijama u inostranstvu: Frankfurt, Rabat, Hamburg, Minhen, Kemibridž, Milano i dr. Učestvovao u preko 140 skupnih izložbi. Autor ciklusa: “Sarajevsko obdobje”, “Zlatni manifest”,
“Počitelj”, “Italijansko obdobje” i dr. Član je više značajnih likovnih udruženja i asocijacija u Evropi. Dobitnik je preko 20 stručnih nagrada i priznanja u bišoj Jugoslaviji i inostranstvu. Najznačajnije priznanje je dobio od vlade Francuske: Orden za književnost i umjetnost, čime je proglašen za viteza umjetnosti.
Žunić, Galib (1936-2005), akad. slikar. Diplomirao na Akademiji likovnih umjetnosti u Beogradu. Veći dio života proveo u Švedskoj, gdje se afi rmirao radeći sa djecom kao likovni pedagog, za što je dobio najviša priznanja. Sa svojim slikama učestvovao je na više izložbi.
Ajanović, Ismet (1922), slikar naive. Počeo slikati u kasnim godinama i brzo se uvrstio u red najcjenjenijih slikara naive bivše Jugoslavije, a njegovo ime uvršteno je u Enciklopedije naivne umjetnosti svijeta 1984. Izlagao je samostalno i na skupnim izložbama širom bivše Jugoslavije i u inostranstvu. Njegove slike nalaze se u više privatnih zbirki i galerija u
zemlji i inostranstvu. Preokupacija mu je bosanski pejzaž, staro Sarajevo, pejzaži Romanije, likovi običnih ljudi i dr. Dobitnik više nagrada.
Hafizović, Alija (1940), slikar, karikaturist, grafi čki dizajner, pisac i kantautor. Diplomirao na Višoj pedagoškoj školi, Odsjek likovnih umjetnosti u Sarajevu. Brojne samostalne i kolektivne izložbe slika, grafi čkog dizajna, karikatura i portreta u zemlji i inostranstvu. Autor je i reditelj pozorišnih djela i televizijskih drama. Dobitnik više nagrada.
Kazić, Nedžad (1943), slikar i grafi čki dizajner. Diplomirao na Višoj pedagoškoj školi, Odsjek likovnih umjetnosti. Svestran umjetnik: slikar, likovni pedagog, likovni kritičar, grafi čki dizajner... Izlagao na preko 40 izložbi. Inicijator je formiranja likovne grupe u bivšoj Jugoslaviji.
Kepeš, Hasib (1960), akad. graf. dizajner. Učestvovao na više zajedničkih izložbi. Dizajner u Tvornici duhana Sarajevo.
Makanjić, Vladislav (1928), slikar. Diplomirao na Višoj pedagoškoj školi, Odsjek likovnih umjetnosti i na Filozofskom fakultetu u Sarajevu. Preokupacija mu je pedagoški rad sa učenicima i slikarstvo. Više samostalnih izložbi i učešće na brojnim kolektivnim izložbama. Dobitnik je više nagrada i priznanja.
Kukavica Abdulizet (1934-2000), slikar. Diplomirao na Višoj pedaškoj školi, Odsjek likovnih umjetnosti i na Filozofskom fakultetu u Sarajevu.Afirmirao se kao dobar likovni pedagog.Organizator redovnih godišnjih izložbi dječijih radova u Sarajevu “Mladi voljenom gradu”.
Žunić, Muhamed (1929), slikar. Diplomirao na Višoj pedagoškoj školi, Odsjek likovnih umjetnosti u Sarajevu. Pored pedagoškog rada sa učenicima, autor je više vrijednih slika, umjetničkih djela oblikovanih u drvetu. Učestvovao je na više izložbi.
Planinčić, dr. Slobodan (1957), slikar-amater. Uz ljekarski poziv preokupacija mu je slikarstvo, tehnika ulja na platnu, u čemu ima dosta uspjeha.
Pleho, dr. Amir (1935) slikar amater. Redovni je profesor Medicinskog fakulteta u Sarajevu, bavi se slikarstvom i literarnim radom i to sa dosta uspjeha.
Vuković, Dušan (1920-2007) slikar amater, građevinski tehničar. Uz redovan posao, posebno nakon penzionisanja, bavio se slikarstvom. Akvarel je bio njegova preokupacija.
Popović, Dobroslav Singa, ugledni sportski fotoreporter i novinar, dugogodišnji saradnik više listova. Dobitnik Zlatne kamere Jugoslavije i mnogih nagrada i priznanja.
Akšamija, Alija (1919), majstor umjetničke fotografi je. Ovo zvanje dobio je po kriterijima EUROPHOT-a. Jedan je od najzaslužnijih bivših jugoslavenskih fotografa koji je živio van centra fotografi je (Beograd, Zagreb, Ljubljana, Sarajevo i dr.), ali je svojim radom i učešćem na brojnim domaćim i međunarodnim izložbama osigurao veliki broj nagrada i plaketa. 2008. godine dobio je Evropsku nagradu za životno djelo iz likovne umjetnosti - oblast fotografskog kreativnog djelovanja.

Znaci malo sam pozurio sa slikarima...ali,ako mogu slikari amateri za koje nikad niko nije cuo(Planincic Slobodan)mogu i amateri kao npr.Galib Lihic,Sele Isakovic,Kemal Soso,Mirsad Colic...zar ne?

Da sam juče umro ne bih znao da Šaco zna slikati, što mi je jako drago.(Planinčić). Nije moje da pišem o sebi ali eto, učestvovao sam na dvije zajedničke izložbe, pa čak od te postavke prodao i dvije slike. Slikarski zanat (akvarel) izučio sam kod prof. Vukića na arhitekturi koji je bio jedan od najboljih akvarelista u bivšoj nam državi i koji mi je na kraju druge godine dao devetku i rekao da sam "napokon" naučio crtati.

A je li Delija slikar?Ovdje nam je postavljao neke svoje slike ali ga (kao oca mu)nema na spisku.

Ma ja,Zele,mali Mehin(Delija) je zaista vrstan slikar,pa Imsirov sin,pa Jasna Colic...Ali,eto,nisu bili blizu kad se "pravio spisak slavnih".Zato,ne bez zlobe,treba kriticki se osvrnuti...jer ako se pominju imena,onda se moraju kvalificiratri(po znanju,umijecu,opstem doprinosu) pravi,a ako se zbog sve prisutnije "multieticnosti" kojim naivni Bosnjaci Rogatice zele nadomjestiti bratstvo i jedinstvo,mora reci i neko ime koje objektivno tu ne pripada,onda ih moramo pobrojati sve pa i "slikara" Jadranka Vukovica i omatuhale pjesnike Bozu Stanara i Miluna Limuna Lubardu.